Hoe ontstaat opaal?

Als voormalig opaalmijnwerker wuifde ik deze vraag weg, omdat mijn rol was om de schoonheid van de steen te verkopen en niet een chemische analyse ervan. Er is nog steeds geen grote overeenstemming over hoe het is gevormd en zelfs hoe oud het is. De algemene theorie bij Lightning Ridge was dat silicaanhoudend water door de zandsteen sijpelde en holtes en scheuren opvulde. Het water verdampte vervolgens en de opaalgel stolde.

Bij de opaalvelden in Virgin Valley, Nevada, VS [waar ook zwarte opaal wordt geproduceerd] zijn ze er echter van overtuigd dat er heet water met silica omhoog is geduwd en de vegetatie heeft vervangen, waardoor opaal is ontstaan.

De lokale bevolking gelooft dat de opaal in Virgin Valley ongeveer 50.000 jaar oud is, terwijl wij altijd hebben gedacht dat de opaal in Lightning Ridge 100 miljoen jaar geleden in het Krijt is gevormd. Dit blijkt uit de ontdekking van geopaliseerde dinosaurusbotten, planten en vissen.

Er wordt aangenomen dat het ongeveer vijf miljoen jaar duurde voordat ongeveer een centimeter opaal zich ontwikkelde. Mogelijk is dit gebeurd doordat regen de silicagel in de opaalgrond heeft gespoeld.

Dit was gebaseerd op de theorie dat de meeste fossielen die in Lightning Ridge werden gevonden, uit het Krijt kwamen.

Tegenwoordig zijn veel mensen echter van mening dat de fossiele gaten mogelijk pas veel later door opaal zijn vervangen. Sommigen beweren zelfs dat het opaal minder dan 100.000 jaar oud is.

Rotsopaal

Opaalrotsblok gevonden in Queensland vormt zich op een iets andere manier dan andere soorten Australische opaal, en vormt zich in een ijzersteenconcretie. De concretie werd gevormd door ionisatie van sedimentaire afzetting.

De opaalmijnen van Idaho Spencer in de VS: de opaaloplossing of silica was een secundaire afzetting die door geiseractiviteit werd aangevoerd.

Als gevolg van verschillende uitbarstingen gedurende een bepaalde tijd, ligt de opaal in lagen. De meeste lagen zijn dun, wat resulteert in een van de mooiste triplet opalen ter wereld. De opaal wordt hydrothermaal afgezet in holle geodes in opeenvolgende lagen, waardoor Spencer Opal ideaal is voor triplets, omdat de dunne lagen van extreem hoogwaardige kostbare opaal zeer transparant zijn met een grote kleurintensiteit.

CHEMISCHE OMSTANDIGHEDEN

De chemische omstandigheden die verantwoordelijk zijn voor de productie van opaal worden nog steeds onderzocht, maar sommigen beweren dat er in een bepaald stadium van het proces zure omstandigheden moeten zijn om silicabolletjes te vormen, mogelijk gemaakt door microben. Er wordt ook aangenomen dat de aanwezigheid van aluminiumoxide, ferrioxide of magnesiumoxide nodig is; en de aanwezigheid van natriumchloride of natriumsulfaat.

De NSW Primary Industries heeft gesuggereerd dat microben zelfs een rol kunnen spelen. Toen de Krijt-sedimenten werden afgezet, boden overvloedige organische materie en montmorilloniet (smectiet) klei in sommige sedimenten een ideale habitat voor de microben om zich te voeden en te broeden. Afvalzuren en enzymen die door de microben werden uitgescheiden, veroorzaakten de chemische verwering van kleimineralen en veldspaat in de omliggende rotsen. Uiteindelijk creëerden de voortdurende voedings- en afvalproductieprocessen van de microben gunstige fysieke en chemische omstandigheden voor de vorming van opaal.

GROEIENDE OPAAL

Opaal is gekweekt in potten met behulp van een elektrolyt (een chemische oplossing die elektrisch geladen is) en het kan weken duren voordat er wat kleur te zien is. Dit is slechts een gelmateriaal en niet uitgehard. Men denkt dat dit proces in de natuur plaatsvindt en het zou verklaren hoe opaal in vulkanische tufsteen of in het midden van een kern terechtkwam.

CSIRO-ONDERZOEK NAAR DE VORMING VAN OPAALKLEUREN

Met behulp van een elektronenmicroscoop ontdekte Dr. Sanders dat opaal bestaat uit miljoenen kleine silicabolletjes in een regelmatig gerangschikt patroon. Tussen elk van deze bolletjes werden nog kleinere gaten of tussenruimten gevonden, waardoor licht wordt gediffracteerd, dat wil zeggen, wanneer wit licht of gewoon zonlicht door de gaten schijnt, wordt het gesplitst in kleuren. In opaal waar de bolletjes klein waren, waren de geproduceerde kleuren de donkerdere kleuren van de regenboog: violet, indigo en blauw. Toen de bolletjes groot waren, werden gele, oranje en rode kleuren geproduceerd. Kostbare opaal wordt gevonden wanneer de bolletjes in een regelmatig gerangschikt patroon liggen. In potch of gewone opaal is er geen vast patroon. Het lijkt erop dat opaal op verschillende locaties door veel verschillende invloeden werd gevormd om opaal te produceren met een uniek karakter uit dat veld. Ik ben nog steeds van mening dat het een mysterie of magie van nature is, dus laten we genieten van de schoonheid ervan.

Hoe Opaal Wordt Gevormd - Meningen Van Een Vulkanoloog

Auteur Marco Campos Venuti heeft zojuist een nieuw boek geschreven met de titel "Genesis and classification of agates and jaspers". De auteur is een PhD vulkanoloog en auteur van de Gemmologica Italiana. Dank aan Marco Campos voor de toestemming om te publiceren.

Opaal is een geharde silicagel met de formule Si02.nH20, afgezet vanuit een geconcentreerde oplossing. In de levende organismen die organisch opaal produceren, zoals diatomeeën, radiolariën, sponzen en veel vaatplanten, hoopt kiezelzuur zich op in speciale cellulaire compartimenten waar specifieke eiwitten de precipitatie van opaal-A induceren.

De anorganische opaal daarentegen, is afkomstig van een combinatie van factoren. Het is noodzakelijk een silicarijke bodem, die kan worden gevonden in een vulkanisch gebied, of door de aanwezigheid van zand rijk aan kwarts. Het is over het algemeen een zeer basische pH (>9) die de vorming van pekel bevordert bij een hoge concentratie kiezelzuur. Dan hebben we grondwater nodig met sterke seizoensgebonden schommelingen van de grondwaterspiegel die de concentratie van silica begunstigt. Dan is het noodzakelijk een katalyserende factor om silica te precipiteren. Katalyse kan worden gestart door een verhoging van de temperatuur, door een verschuiving naar een zure pH of door de aanwezigheid van enkele moleculen zoals ijzeroxide, aluminiumoxide, magnesiumoxide, natriumsulfaat of gewoon zeezout.

Wanneer een voorloper van de opaal is afgezet in de vorm van een viskeuze vaste stof, kan deze een porositeit hebben van meer dan 35%, gedeeltelijk ingenomen door water. Als het monster droogt, zou het verkruimelen en onherstelbaar veranderen in een wit poeder. Dit is het grootste probleem dat zich voordoet bij de productie van synthetische opaal. In het laboratorium is het noodzakelijk om deze porositeit te vullen met wat hars dat de optische eigenschappen van opaal niet verandert. De natuur gebruikt andere silicagel, die in de meeste gevallen de kwaliteit van de opaal verlagen. De transformatie van minerale opaal in jaspis kan ook worden aangestuurd door diagenese.

Laten we een aantal van de bovenstaande termen in lekentaal uitleggen.

Diatomeeën

Kiezelwieren zijn algen met kenmerkende, transparante celwanden, gemaakt van siliciumdioxide gehydrateerd met een kleine hoeveelheid water (Si02 + H20).

Radiolariërs

Het zijn amoeboïde protozoa die ingewikkelde minerale skeletten produceren

Kiezelzuur

(H4SiO4), is een belangrijke voedingsstof in de oceaan

Pekelwater

Pekel is een oplossing van zout in water. In verschillende contexten kan pekel verwijzen naar zoutoplossingen

Anorganisch opaal

Anorganische verbindingen worden traditioneel gezien als gesynthetiseerd door het agentschap van geologische systemen. Daarentegen worden organische verbindingen aangetroffen in biologische systemen.

Winkelen voor opalen

Black Opal

Boulder Opal

Crystal Opal

Ethiopian Opal