Opaal mijnbouw

Voordat de opaalmijnwerkers beginnen met graven, moeten ze een aanvraag indienen voor leases en prospectie met een boorinstallatie. Deze boorinstallatie gaat naar de rotsbodem en neemt monsters die worden geanalyseerd op opalen. Als er opaal wordt gevonden, boren ze een gat van één tot gemiddeld 30 meter diep. Vervolgens gaat de opaalmijnwerker aan de slag met een drilboor of een grondverzetmachine. Sterke blazers tillen de aarde naar boven en plaatsen deze in de vrachtwagen. In het verleden werden hijssystemen bediend om de aarde naar de oppervlakte te tillen. De vrachtwagens brachten de aarde naar een roerwerk dat op de vijver was opgesteld en de aarde werd gewassen om alle opalen bloot te leggen. Er zijn maar een paar dagbouwmijnen in Lightning Ridge, omdat er dure obligaties en bedrijfskosten nodig zijn om dagbouwmijnen voor opalen te exploiteren.

Opaalwinning bij Lightning Ridge

Foto's van links naar rechts: Lightning Ridge, boorplatform in actie en opaalmijnwerkerskamp.

Opaalvuil gedumpt in vrachtwagen - Vrachtwagens dumpen op vijverlocatie

Let op de vrachtwagens op de vijverwand: nieuwe roerder. Bij de oude droge roerder is geen water nodig om deze machine te laten werken.

Australische opaalvelden hebben een lange en kleurrijke geschiedenis. Hier vindt u fascinerende inzichten in onze bekendste velden. Het gebied dat hieronder in lichtgeel is gemarkeerd, geeft aan waar de oude Artesische binnenzee ooit lag in dit gebied. De beroemdste opaalvelden van Australië zijn actief. Alle soorten kostbare opaal worden in dit uitgestrekte gebied gevonden. Het gebied dat in rood is gemarkeerd, geeft aan waar de opaalvelden van de staat Queensland te vinden zijn, de thuisbasis van de boulderopaal.

Australische opaalvelden zijn zo uniek in de wereld. Opalen uit Queensland worden gedolven op ijzersteen als ondergrond en zwarte opalen hebben een unieke zwarte potch en Coober Pedy heeft veel kristallen gevormd als naadopalen of fossiel. Elk gebied is zo uniek dat opaalmijnwerkers gemakkelijk kunnen onderscheiden uit welk gebied de opaal kwam, maar ervaren opaalmijnwerkers kunnen zelfs vertellen op welk niveau of welk gebied van een opaalveld de opaal kwam.

De mijnbouw van opaal

Opaal staat bekend als een waardevolle edelsteen die wordt gegenereerd uit niet-kristallijne silicagel. Het bestaat uit 2 tot 5% water en kleine silicabolletjes die in een standaardpatroon zijn gerangschikt. Het meet meestal 5,5 tot 6,5 en is gebaseerd op de solidity's schaal van MOH, waarbij diamanten een schaalscore van 9 tot 10 krijgen. Het is een geboortesteen voor oktober.

In 1849 werd Opal gevonden op een veestation genaamd Tarrawilla, in Angaston. Bijna 95% van de Opal is ontdekt in Australië. Een klein aantal is echter gevonden in gebieden als de VS, Brazilië en Mexico. Nieuwe opaalvelden in Ethiopië zien er veelbelovend uit. Er zijn drie belangrijke Opal-mijndistricten in Australië die verschillende soorten Opal genereren.

De meeste opaalafzettingen zijn te vinden in New South Wales en South Australia en Queensland. Elk veld produceert opalen met bepaalde kenmerken en kleurpatronen. Lightning Ridge wordt beschouwd als de beroemdste en meest magnifieke zwarte opaal.

Coober Pedy staat bekend om zijn Milky Opals. Momenteel beslaan de opaalvelden een gebied van ongeveer 45 kilometer. Het Andamookaveld ligt in het zuidwestelijke deel van Coober Pedy, in een gebied dat voornamelijk uit woestijn bestaat. Andamooka is een van de meest prominente opaalvelden van Australië en heeft een aantal van de meest opvallende stukken opaal voortgebracht, waaronder de 'Queens Gem'.

De meeste van deze opaalvelden in het Andamooka-gebied genereren kristal-, donkere, edelsteen- en lichte opaal. Opaal komt regelmatig voor in zowel sedimentaire gesteenten als vulkanische vorm. Er zijn in feite verschillende methoden om een opaal te delven. Over het algemeen is er een uitgebreide documentatie die een verzameling voor een Australische opaal laat zien.

Methoden voor het delven van opaal

Een as laten vallen:

Dit is de eenvoudigste manier om opaal te delven met behulp van een schop en houweel. Een schacht wordt direct ondergedompeld totdat er wat "Opaalvuil" zichtbaar wordt. De overspanning van de schacht kan zo klein zijn als drie meter of zo breed als 20 meter. Een schroevendraaier of handhouweel wordt gebruikt om alle gevonden Opaal eruit te halen vanwege de zwakte van de steen. Echter, vanwege de overheidsvoorschriften wordt het steeds moeilijker en duurder voor dit type mijnbouw.

Open mijnbouw:

Deze procedure wordt uitgevoerd met behulp van grote apparatuur, bulldozers, graafmachines, om een enorme hoeveelheid vuil rond de opaal dichter bij het gezicht te verwijderen voor inspectie. Deze techniek is exclusiever en wordt meestal gebruikt om boulder opaal in centraal Queensland te onderzoeken.

Pruilen:

Sommigen zijn overgegaan op grootschalige machinale manipulatie door grote hoeveelheden aarde rond de opaal te laten lopen op een lopende band onder ultraviolet licht, wat de waardevolle opaal bepaalt.

Plassen en gerommel:

Een puddler is een stevige trommel met gaasvoering die in een motor is bevestigd. Deze machines draaien en draaien de klei in het slijk terwijl water in de trommel wordt geperst. Dit slijk stroomt door het gaas. Een bijbehorende techniek staat bekend als droog gerommel.

Deze dummy met het bordje 'ratter' eronder is een indicatie van wat mijnwerkers denken van mensen die opaal stelen uit hun mijnen

Australische opaalmijnindustrie

Momenteel produceert Australië ongeveer 95 procent van 's werelds opaal uit sedimentaire gesteenten in centraal Australië. Andere landen die kleine hoeveelheden opaal produceren zijn Honduras, Mexico, voormalig Tsjechoslowakije en Brazilië. Met uitzondering van Braziliaans opaal, dat sedimentair is, komt opaal in deze landen voor in vulkanische gesteenten. Sedimentair opaal is van superieure kwaliteit ten opzichte van vulkanisch opaal.

Alle belangrijke opaalafzettingen van Australië bevinden zich binnen of grenzend aan de randen van het Great Australian Basin. De kenmerken van opaalafzettingen variëren van veld tot veld. De stenen met de hoogste waarde zijn zwarte opalen van Lightning Ridge. Opalen van edelsteenkwaliteit variëren enorm in prijs. Onbewerkte zwarte opaal van topkwaliteit is momenteel tot $ 10.000 per karaat waard. Opaal van mindere kwaliteit varieert aanzienlijk in prijs, afhankelijk van het type opaal, de kleur, onzuiverheden en defecten. De waarde van de industrie voor de Australische economie is onbekend vanwege de gefragmenteerde aard en ontoereikende officiële gegevens. Productiecijfers van tussen de $ 100 miljoen en $ 200 miljoen per jaar voor ongeslepen edelstenen worden over het algemeen genoemd. Schattingen van de verschillende deelstaatregeringen ondersteunen het conservatievere cijfer.

Historisch gezien is opaalwinning het domein van de kleinschalige mijnwerker, hoewel elk van de opaalstaten (Zuid-Australië, Nieuw-Zuid-Wales en Queensland) wetgeving heeft aangenomen of promotie is begonnen om de grootschalige ontdekkingsreiziger en mijnwerker aan te moedigen. Ondanks de enorme uitgestrektheid van potentiële opaalhoudende rotsen in centraal Australië, zijn er in de afgelopen 70 jaar slechts één nieuw opaalcentrum (Lambina in Zuid-Australië) en weinig nieuwe belangrijke ontdekkingen buiten bestaande centra gedaan.

Black Opal Carvings

Black Opal Pairs

Black Opal Specimens