Opaalmijnvelden bij Lightning Ridge

Lightning Ridge is de beroemde thuisbasis van de ongrijpbare Black Opal, die het kleine mijnstadje op de kaart heeft gezet. Velen geloven dat deze zeldzame edelsteen het perfecte symbool is van de stad, aangezien de exacte aard van Lightning Ridge en zijn inwoners net zo mysterieus blijven als de Black Opal zelf.

Black Opal werd voor het eerst ontdekt in de jaren 1870, maar pas begin 1900 verspreidde het nieuws zich over de ontdekking van een nieuwe vorm van Opal in het gebied. Veel mijnwerkers uit het nabijgelegen Opal-stadje White Cliffs ondernamen de 700 km lange tocht te voet naar Lightning Ridge, ervan overtuigd dat hun fortuin daar lag te wachten. Charlie Nettleton, die sindsdien wordt erkend als een van de belangrijkste ontwikkelaars binnen de industrie, ondernam de tocht ook tijdens de droogte van 1902 en keerde een jaar later terug naar White Cliffs om een markt voor de Black Opal te ontwikkelen.

Mijnen bleek ongelooflijk zwaar werk te zijn in de late 19e en vroege 20e eeuw, toen mijnwerkers simpelweg handpikhouwelen en scheppen gebruikten om vierkante schachten te graven, waar ze met hun ruggen en benen wankelend tegen de zijkanten in klommen. Tegenwoordig gebruiken mijnwerkers stalen ladders en mechanische katrollen onder de grond om overtollige aarde uit de mijn naar de oppervlakte te hijsen.

Afbeelding 1: Lightning Ridge - thuisbasis van de Black Opal

Lightning Ridge heeft een roerige geschiedenis, van syndicaten die gevormd en vervolgens uiteengevallen werden, mijnwerkers die in beslag werden genomen, drinkwater dat vergiftigd werd tot een bittere strijd tegen twee grote pastorale bedrijven in Sydney, die veel land bezaten en wilden voorkomen dat opaalmijnbouw in het gebied zou slagen. Het is echter door deze roerige geschiedenis dat Lightning Ridge zich ontwikkelde tot de succesvolle mijnstad die het vandaag de dag is.

HOEVEEL KOST HET OM OPAAL TE MIJNEN?

De tijd dat een mijnwerker alleen een claim van $ 20 en een houweel en schop nodig had om het gebied te ontginnen, is voorbij. Tegenwoordig is een storting van meer dan $ 250.000 vereist om een typische dagbouwmijn te exploiteren en minstens het dubbele daarvan om een dagbouwopaalmijn te exploiteren. Hierdoor zijn er meerdere claims nodig om samen te voegen, wat vaak moeilijk blijkt.

Bovendien vereisen nieuwe regelgevingen dat mijnwerkers een cursus Opal mining van $ 2.000 volgen, waarin ze leren over eerste hulp, elektrische problemen en technische veiligheidsprocedures. Mijnwerkers moeten ook een Opal mining claim aanvragen bij het 'Department of Minerals' en moeten zich houden aan strikte milieuregels, waaronder het herplanten van vegetatie op de site na de vervaldatum van de claim. In de loop der jaren is de prijs van deze claim gestegen van $ 435 tot een verbazingwekkende $ 1230. In 2013 publiceerde ABC News een artikel waarin de harde realiteit en kosten van het leven in Lightning Ridge als mijnwerker werden beschreven, die u hier kunt lezen.

Het is niet makkelijk voor 'outsiders' om een Opalmijn in het gebied te kopen en te vestigen, aangezien Opalmijnen die te koop zijn zeldzaam zijn en meestal binnen de gemeenschap worden verkocht. Veel van de beste Opalmijnen worden gekocht met een winstdeling, in plaats van volledig te worden verkocht. Dit betekent dat de eigenaar nog steeds een percentage van de winst kan ontvangen van de Opals die door lokale arbeiders worden gedolven.

Zelfs het leven in Lightning Ridge zelf heeft een hoge prijs. Alledaagse luxe is zeldzaam en benzine kost bijna het dubbele van de prijs in de stad. Veel mijnwerkers hebben een andere baan in de lokale kolenmijnen moeten aannemen om een stabiele cashflow te garanderen. Maar hoewel het leven van een mijnwerker in Lightning Ridge moeilijk kan zijn, kan het ook lonend zijn, aangezien veel mijnwerkers jaar na jaar terugkeren.

OPAALPROSPECTIE

Prospectie is de term die wordt gebruikt om opaalwinning te beschrijven. Potentiële mijnwerkers moeten een aanvraag indienen voor een "Opal Prospecting License" of Mineral Claim voordat ze kunnen beginnen met prospectie. Het is belangrijk dat potentiële mijnwerkers onthouden dat prospectie heel anders is dan mijnbouw.

Prospectievergunningen zijn toegestaan voor grotere gebieden en zijn vrij eenvoudig te verkrijgen in vergelijking met minerale claims, waarvoor vaak borgtochten vereist zijn. Over het algemeen worden er jaarlijks 50 tot 100 Opal Prospecting Licenses goedgekeurd. Er zijn vier gedefinieerde prospectiegebieden in het Narran-Warrambool-reservaat, die zijn gereserveerd om de traditie van kleine prospectors te behouden in plaats van grote minerale claims te blijven verlenen. Het is belangrijk om op te merken dat prospectie niet kan worden uitgevoerd in nationale parken of natuurgebieden. Figuur 2: Traditionele opaalwinning

METHODEN VOOR OPAALPROSPECTIE

Opaalprospectie kan een vermoeiende klus zijn, met veel boren en plukken in ondergrondse mijnen, die worden ondersteund door schachten. Tegenwoordig zijn er verschillende manieren waarop prospectors Opalen kunnen winnen:

Shaft Sinking: Vóór de oprichting van de boor in 1987 was shaft sinking de populairste methode voor het zoeken naar opaalvelden. Helaas was het handmatig zinken van schachten duur en tijdrovend.

Auger Drilling: De introductie van de boor versnelde niet alleen het mijnbouwproces, maar bood ook een kosteneffectievere techniek om schachten te graven. De 9-inch diameter auger drill hielp mijnwerkers om te testen op zandsteen voordat ze een schacht graven, in plaats van blindelings in een gebied te werken.

Slagboren: Slagboren lijkt op avegaarboren, maar is veel nauwkeuriger omdat er kleinere gaten worden gemaakt. Hierdoor is het een efficiëntere manier om monsters te vinden en te testen.

Sirotem: Deze moderne mijnbouwtechniek is veruit de meest efficiënte manier om een groot gebied van de grond te testen. Door elektrische stromen te gebruiken om de elektrische weerstand van het gesteente te meten, kunnen mijnwerkers vinden waar breuken of zandsteen in het gebied zouden kunnen bestaan.

BEVOLKING VAN LIGHTNING RIDGE

De bevolking van Lightning Ridge trekt elk seizoen in en uit. Er wordt geschat dat er 1200 mensen wonen, wat jaarlijks wordt aangevuld met meer dan 80.000 bezoekers. Daarom staat er op het bevolkingsbord op de hoofdweg een vraagteken, wat symbool staat voor de geestige humor van de steden. Veel mensen bezoeken Lightning Ridge in de koelere maanden en vertrekken in de zomer vanwege de extreme hitte. Zelfs de lokale bevolking vertrekt in deze periode. De winter is de beste tijd voor fossickers om te 'specken' op de Opal dumps, aangezien het regenseizoen het vuil wegveegt en Opal specks blootlegt. Fossickers moeten echter snel zijn, aangezien de stoffige winden die volgen het steeds moeilijker maken om deze vergeten schatten te ontdekken. Interessant genoeg hebben fossickers geen toestemming nodig om naar mijnwerkerskampen of stortplaatsen te gaan en kunnen ze vaak een gelukkige Opal-vondst doen.

OPAAL MIJNVELDEN BIJ LIGHTNING RIDGE

Er zijn meer dan 200 opaalmijnvelden in Lightning Ridge, maar de populairste velden staan hieronder vermeld:

• Bald Hill: Een van de weinige 'Walk-In'-mijnen in Lightning Ridge, het meeste kostbare Opaal dat in dit gebied is gevonden, is gewonnen uit de hoofdwerkzaamheden op een gebied van slechts 120 meter bij 30 meter! Bezoekers kunnen dagelijks van 9.00 tot 17.00 uur door de mijn wandelen met zelfgeleide rondleidingen of bustours.
• Deep-Four Mile: In de jaren 1930 haalden mijnwerkers opaal van goede kwaliteit uit vijf claims bij Deep-Four Mile, waarbij de diepste schacht meer dan 28,5 meter lang was.
• Hawks Nest: De zinkdiepte op deze locatie varieerde van 1,2 meter tot 12 meter, met lenzen tot 2,7 meter dik die nog steeds aanwezig waren, wat kostbare Opaal van goede kwaliteit opleverde. In sommige van de schachten werden drie Opaal-dragende lenzen van 3,6 meter, 6,9 meter en 12 meter gekruist.
• Nebea Hill: Deze mijn werd ontdekt in 1973 en wordt beschouwd als een van de meest productieve mijnen in het gebied. Geschat werd dat acht claims in twee jaar tijd meer dan $ 3.000.000 aan Opal opleverden. De mijnbouwtechnieken die in de loop der jaren op de locatie werden gebruikt, begonnen met grootschalige dagbouw, gevolgd door ondergrondse mijnbouw.
• New Chum en Old Chum: In het New Chum-gebied van deze vindplaats werd een opaalsteen van 100 karaat gevonden en in het grind aan de heuvelkant in het Old Chum-gebied werd een opaalvlot gevonden.
• New Rush (New Nobby): Deze vindplaats werd in de jaren 60 gedolven en heeft een maximale schachtdiepte van 12 meter. Er werd kostbaar opaal gewonnen, wat leidde tot een run op het gebied en het graven van ongeveer 100 schachten.
• Nine Mile: Een van de meest bewerkte velden die nog steeds wordt bewerkt, schachten strekken zich uit tot 12 meter diep op de top van de heuvel. Potch werd in dit gebied gevonden, afgewisseld met Opal.
• Rouses-Six Mile: De exacte locatie van dit gebied is onzeker; het is echter bekend dat het dicht bij McDonald's Six Mile ligt. Slechts twee claims produceerden significante hoeveelheden Opal in dit gebied en veel van de Opal was in de vorm van grote Black Nobbies.
• Ondiepe Belars: Zoals de naam al doet vermoeden, is dit veld vrij ondiep, met een diepte van 0,3 meter tot 3,6 meter. Op deze locatie is opaal van goede kwaliteit gevonden en bestond uit geopaliseerde tweekleppigen.
• The Old Nobby: Een van de eerste schachten op het Lightning Ridge-veld werd gezonken bij Nobbys en Opal werd aanvankelijk gevonden in het grind aan de voet van de bergrug. Hoewel de rotsen extreem moeilijk en moeilijk te bewerken zijn, is er een aanzienlijke hoeveelheid Opal teruggevonden op een lensdiepte van 6 meter.
• The Three Mile: Een van de beroemdste en meest overbelaste mijnen, dit veld heeft een piek bereikt van meer dan 1.000 mensen die er ooit opaalmijnbouw hebben gedaan. Veruit een van de meest productieve gebieden op het veld, grootschalige dagbouw is de afgelopen jaren uitgevoerd.
• The Six Mile: Ook bekend als McDonald's Six Mile. De diepte van de Finch-kleilagen varieert van 9 meter tot 12 meter op de top van de heuvel en 1,8 meter aan de voet van de heuvel. De beste Opaal wordt dieper in de grond gevonden.
• Thorley's Six Mile: Dit veld werd voor het eerst in 1902 ontgonnen op een afstand van 6 tot 12 meter en werd in de jaren 70 herontdekt door mijnwerkers, omdat het veld nog steeds hoogwaardige zwarte opaal produceerde.

WINKEL LIGHTNING RIDGE CRYSTAL OPAL STENEN

Lightning Ridge Crystal Opal Stones